روگ بن کے رہ گیا پیار تیرے شہر دا
میں مسیحا ویکھیا بیمار تیرے شہر دا
ایہدیاں گلیاں میری چڑھدی جوانی کھا لئی
کیوں کراں نہ دوستا ، ستکار تیرے شہر دا
شہر تیرے قدر نہیں لوکاں نوں سچے پیار دی
رات نوں کھلدا ہے ہر بازار تیرے شہر دا
فیر منزل واسطے اک پیر نہ پُٹیا گیا
اس طرحاں کجھ چبھیا کوئی خار تیرے شہر دا
جتھے مویاں بعد وی کفن نہیں ہویا نصیب
کون پاگل ہن کرے اعتبار تیرے شہر دا
ایتھے میری لاش تک نیلام کر دتی گئی
لتھیا قرضہ نہ فر وی یار تیرے شہر دا
حوالہ: کلامِ شِو؛ سانجھ؛ 2017؛ صفحہ 557 ( ویکھو )
