ہے اک تے نربھر دوئے دی ہستی
جے اک نہ ہندا، دُوا نہ ہندا
ستھان ہر اک دا اپنا اپنا
نہ کھوٹا ہندا، کھرا نہ ہندا
جے مینوں کرتا نے ساجیا اے
تاں میں وی کیتا اے اسنوں پرگٹ
مری تے اسدی ہے ہوند سانجھی
جے میں نہ ہندا، خدا نہ ہندا
اوہ پار لاؤُ اسے دا بیڑا
جو آپ ڈبن دا ڈر سہیڑو
اوہ کسدے دسو گناہ بخشدا ؟
جے کیتا میں کچھ برا نہ ہندا
اے نیک بختو ! تہاڈی دنیاں
وجود وچ ہی نہ آئی ہندی
جے پرتھمے میں گناہ کرکے
بہشت چوں نکلیا نہ ہندا
گناہ مرے تے آباد دنیاں
گناہ تے نربھر ہے کل عبادت
مناون دی لوڑ ہی نہ پیندی
جے میرے نال اوہ خفا نہ ہندا
میں انس اسدی، میں اسدا حصہ
مرے تے اس وچ نہ فرق سی کوئی
جے آپ ہی میں نہ ہندا نیواں
تاں اسدا ایہہ مرتبہ نہ ہندا
جو اسنوں بھالن ویرانیاں وچ
میں ویکھ اوہناں نوں ہسّ چھڈداں
کیونکہ رچنا توں رچنہارا
کدے وی سیتل جدا نہ ہندا
