دال، دَلیلاں چھوڑ وجُودوں
ہو ہُشیار فقیرا ہُو
بنھ تَوَکّل پنچھی اُڈدے
پَلّے خرچ نہ زیرا ہُو
روزی روز اُڈ کھان ہمیشہ
نہ کردے نال ذخیرہ ہُو
مَولا رزق پُچاوے باہُو
جو پتھر وچ کِیڑا ہُو
حوالہ: کلام سلطان باہو، ڈاکٹر نذیر احمد؛ پیکجز مطبوعات؛ صفحہ ( ویکھو )
