ਮੁੜ ਸ਼ੁੱਦ ਵਾਂਗ ਸੁਨਿਆਰੇ ਹੋਵੇ, ਘੱਤ ਕੁਠਾਲ਼ੀ ਗਾਲੇ ਹੋ ਪਾ ਕੁਠਾਲ਼ੀ ਬਾਹਰ ਕੱਢੇ, ਬੰਦੇ ਘੜੇ ਯਾ ਵਾਲੇ ਹੋ ਕੰਨੀਂ ਖ਼ੋਬਾਂ ਤਦੋਂ ਸਹਾਵਨ ਜਦ ਖੱਟੇ ਪਾ ਉਜਾਲੇ ਹੋ ਨਾਮ ਫ਼ਕੀਰ ਤਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਮ ਦਮ ਦੋਸਤ ਸਮ੍ਹਾਲੈ ਹੋ See this page in: Roman ਗੁਰਮੁਖੀ شاہ مُکھی ਸੁਲਤਾਨ ਬਾਹੂ ਸੁਲਤਾਨ ਬਾਹੂ ਬਰ-ਏ-ਸਗ਼ੀਰ ਪਾਕ ਵ ਹਿੰਦ ਦੇ ਇਕ ਬਹੁਤ ਵੱਡੇ ਸੂਫ਼ੀ ਬਜ਼ੁਰਗ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਤਾਅਲ... ਸੁਲਤਾਨ ਬਾਹੂ ਦੀ ਹੋਰ ਕਵਿਤਾ ⟩ ਮੂਤੋ ਵਾਲੀ ਮੌਤ ਨਾ ਮਿਲਸੀ ⟩ ਮੈਂ ਕੋਝੀ ਮੇਰਾ ਦਿਲਬਰ ਸੋਹਣਾ ⟩ ਮੈਂ ਸ਼ਹਿਬਾਜ਼ ਕਰਾਂ ਪਰਵਾਜ਼ਾਂ ⟩ ਮਜ਼ਹਬਾਂ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਉੱਚੇ ⟩ ਯਾਰ ਯਗਾਨਾ ਮਿਲਸੀ ਤਾਂ ⟩ ਸੁਲਤਾਨ ਬਾਹੂ ਦੀ ਸਾਰੀ ਕਵਿਤਾ
