ہن وقت چال ایسی کوئی ہور چل گیا ہے
میری نظم توں غزل توں اگے نکل گیا ہے
سبھ لوک چُکّی پھردے ہن اپنے اپنے لامبو،
اوہ تیری روشنی دا سورج ہی ڈھل گیا ہے
میری گلّ ہن سنیں گا، کوئی اگدا بیج شاید،
جنگل تاں ہن ہوا دی سازش وچ رل گیا ہے
انج تیرے کول پاتر ہن کہن نوں وی کی ہے،
اک خواب سی نہ، اوہ وی ہنجُو وچ ڈھل گیا ہے
کتھے نے تیرے نینِیں اوہ صندلی سویرے،
کتھے اوہ تیرے دل دا کِھڑیا کنول گیا ہے
بیتے سمیں دی مورت بن لٹک جا خلاء وچ،
پیروں زمین ہتھوں ویلا نکل گیا ہے
مجرم ہی بہہ گیا ہے، منصف دی تھاں تے آ کے،
انصاف دا طریقہ کنّا بدل گیا ہے
