جنہاں تیری نہیں کجھ پرواہ کیتی، کنج رکھدے میرا اوہ یار پردہ
تیرے حُسن نوں ویکھ کے لنگھ جاندی، نیویں پا کے، کر بہار پردہ
ایہوں تانگھ سی میرے دل اندر، باجھ تیرے نہ مینوں کوئی ہور ویکھے
میرے سامنے ڈھولنا، توں ہوویں، جاواں صدقے دیاں میں وار پردہ
آس ویکھن دی جدوں جوان ہوئی، اگ عشق نوں عشق نے لا دِتی
آپے سد کے کول محبوب اپنا، کوئی رکھیا نہیں وچکار پردہ
ایہہ گل میں اوسنوں کویں دساں، گل دساں تے رہندا نہیں بھرم میرا
مُل جسماں دے جتھے ہون پیندے، کر ہندا نہیں اوس بزار پردہ
لبھن ٹُرے ساں رب نوں، رب لبھیا اوسدے پیار دے وچوں
فیر کاسدی رہنی سی لوڑ مینوں، مُکھوں چُکیا جدوں سرکار پردہ
پئی ہوئی سی وِتھ وچ مرضیاں دے، میر تیر نے بڑا جدا رکھیا
سنگ لہہ جو گئی اے دُوئی والی، دِتّا طاہر توں اُتار پردہ
