بُنبل بُنبل ہنجُو وٹاں
چا دُکھاں دی کھیسی
میرے وانگوں کوئی نہ ہوئے
دیساں وچ پردیسی
تارا تارا ڈُبدا جاواں
چن وچھوڑے اندر
ٹُٹی بھَجی دل دی بیڑی
ڈونگھا ہجر سمندر
دانہ دانہ پِسدا جاواں
میں ولے دی چَکّی
جُثہ چُور چُور ہو یا ہے
روح وی تھکّی تھکّی
پُونی پُونی کَتدا جاوں
ڈاہ یاداں دا چرخہ
خورے کِتھوں تَند ٹُٹّیا ہے
کوئی پتا نہیں لگدا
تُبکا تُبکا سُکدا جاوں
میں ویلے دے تھل
پنجے ندیاں قہر سمے دے
ہتھوں گئیاں بَل
حوالہ: رت رلے پانی؛ صفحہ 30