ہیر وَت کے بیلیوں گھریں آئی
ماں باپ قاضی سد لیاؤندے نیں
دونویں اہل بیٹھے اتے وچ قاضی
اتے سامنے ہیر بہاؤندے نیں
بچہ ہیر تینوں اسیں مت دیندے
مٹھی نال زبان سمجھاؤندے نیں
چاک چوبراں نال نہ گل کیجے
ایہہ محنتی کیہڑے تھاؤں دے نیں
ترنجن جوڑکے اپنے گھریں بہیے
سگھڑ گاؤنکے جی پرچاؤ ندے نیں
لال چرکھڑا ڈاہ کے چھوپ پایے
کیہے سوہنے گیت چنہاوندے نیں
نیویں نظر حیا دے نال رہیے
تینوں سبھ سیانے فرماؤندے نیں
چُوچک سیال ہوری ہیرے جاننی ہیں
سردار تے پینچ گراؤں دے نیں
شرم ماپیاں دی وَل دھیان کرئیے
والا شان ایہہ جٹ سداؤندے نیں
باہر پھرن نہ سوہندا جٹیاں نوں
اج کل لاگی گھر آؤندے نیں
اِیتھے ویاہ دے وڈے سامان ہوئے
کھیڑے پئے بِنا بناؤندے نیں
وارث شاہ میاں چند روز اندر
کھیڑے میل کے جنج لے آؤندے نیں
