قاضی سدیا پڑھن نکاح نوں جی
نڈھی وہر بیٹھی ناہیں بولدی ہے
میں تاں منگ رنجھیٹے دی ہو چکی
مانو کُفر تے غیب کیوں تولدی ہے
نزع وقت شیطاں جیوں دے پانی
پئی جان غریب دی ڈولدی ہے
اساں منگ درگاہ تھیں لیا رانجھا
صِدق سچ زبان تھیں بولدی ہے
اساں جان رانجھیٹے دے پیش کیتی
لکھ کھیڑیاں نوں چا گھولدی ہے
مکھن نذر رانجھیٹے دے اساں کیتا
سُنجی مانو کیوں چھاہ نوں رولدی ہے
وارثؔ شاہ میاں انھے مئیوں وانگوں
پئی مُوت وِچ مچھیاں ٹولدی ہے
