ਰੁਲੇ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਪਕੜ ਵਿਛੋੜ ਦਿੰਦੇ

ਰੁਲੇ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਪਕੜ ਵਿਛੋੜ ਦਿੰਦੇ
ਬੁਰੀ ਬਾਣ ਹੈ ਤਿਨ੍ਹਾਂ ਹੱਤਿਆਰਿਆਂ ਨੂੰ

ਨਿੱਤ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਫ਼ਿਕਰ ਗ਼ਲਤਾਨ ਰਹਿੰਦੇ
ਇਹੋ ਸ਼ਾਮਤਾਂ ਰੱਬ ਦੀਆਂ ਮਾਰੀਆਂ ਨੂੰ

ਖਾਵਣ ਵਡੀਆਨ ਨਿੱਤ ਈਮਾਨ ਵੇਚਣ
ਇਹੋ ਮਾਰ ਹੈ ਕਾਜ਼ੀਆਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ

ਰੱਬ ਦੋਜ਼ਖ਼ਾਂ ਨੂੰ ਭਰੇ ਪਾ ਬਾਲਣ
ਕੇਹਾ ਦਿਵਸ ਹੈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚਾਰਿਆਂ ਨੂੰ

ਵਾਰਿਸ ਸ਼ਾਹ ਮੀਆਂ ਬਣੀ ਬਹੁਤ ਔਖੀ
ਨਹੀਂ ਜਾਣ ਦੇ ਸਾਂ ਏਹਨਾਂ ਕਾਰਿਆਂ ਨੂੰ

ਵਾਰਿਸ ਸ਼ਾਹ ਦੀ ਹੋਰ ਕਵਿਤਾ

• ⟩  ਜਿਹੜੇ ਛੱਡ ਕੇ ਰਾਹ ਹਲਾਲ ਦੇ ਨੂੰ 211
• ⟩  ਕਾਲਵਾ ਬੁਲਾਈ ਦੇ ਦੇਣਾ ਨਿਕਾਹ ਬੱਧਾ 212
• ⟩  ਜਿਹੜੇ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਅੱਗ ਦੇ ਤਾਊ ਤੱਤੇ 213
• ⟩  ਲਿਖਿਆ ਵਿਚ ਕੁਰਆਨ ਕਿਤਾਬ ਦੇ ਹੈ 214
• ⟩  ਕਾਜ਼ੀ ਮਾਨਵ ਤੇ ਬਾਪ ਇਕਰਾਰ ਕੀਤਾ 215
• ⟩  ਕੁਰਬ ਵਿਚ ਦਰਗਾਹ ਦੇ ਤਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹੈ 216
• ⟩  ਜਿਹੜੇ ਇੱਕ ਦੇ ਨਾਂਵ ਤੇ ਮਹਿਵ ਹੋਏ 217
• ⟩  ਕਾਜ਼ੀ ਆਖਿਆ ਇਹ ਜੇ ਰੋੜ ਪੱਕਾ 218
• ⟩  ਕਾਜ਼ੀ ਬੰਨ੍ਹ ਨਿਕਾਹ ਤੇ ਘੱਤ ਡੋਲੀ 219
• ⟩  ਮਹਈਂ ਟੁਰਨ ਨਾ ਬਾਝ ਰੰਝੇਟੜੇ ਦੇ 220
• ⟩  ਵਾਰਿਸ ਸ਼ਾਹ ਦੀ ਸਾਰੀ ਕਵਿਤਾ