گھر کھیڑیاں دے جدوں ہیر آئی
چُک گئے تگاوڑے اتے جھیڑے
وچ سیالاں دے چپ چنگ ہوئی
اتےخوشی ہو پھر دے نیں سبھ کھیڑے
فوجدار تغیر ہو آن بیٹھا کوئی
اوس دے پاس نہ پائے پھیرے
وِچ تخت ہزارے دے ہون گلاں
اتے رانجھے دیاں بھابیاں کرن جھیڑے
چِٹھی لکھ کے ہیر دی عذر خواہی
جویں موئے نوں پُچھےے ہو نیڑے
ہوئی لکھی رضا دی رانجھیا وے
ساڈے الڑے گھاسن توں اُچیڑے
مُڑکے آ نہ وِگڑیا کم تیرا
لٹکندڑا گھریں توں پا پھیرے
جیہڑے پھل دانت توں رہیں راکھا
اوس پُھل نوں توڑ لے گئے کھیڑے
جِیندے واسطے پھریں توں وچ جھلاں
جِتھے باگھ بھگیلے تے شینہ پیڑھے
کوئی نہیں وساہ کواریاں دا
ایویں لوک نکمڑے کرن جھیڑے
توں تاں محنتاں سیں دینہہ رات کردا
ویکھ قُدرتاں رب دیاں کون پھیرے
اوس جوہ وِچ پھیر نہ پِین پانی
کھس جان جاں کھپرں مونہو ہیڑے
کلس زری دا چاڑھیے جا روضے
جِس ویلڑے آن کے وڑیں ویہڑے
وارثؔ شاہ ایہہ نذر سی اساں منی
خواجہ خِضر چراغ دے لئے پیڑے
