ਕੁੜੀਆਂ ਜਾਇ ਵਲਾਿਆ ਰਾਂਝਣੇ ਨੂੰ
ਫਿਰੇ ਦੁੱਖ ਤੇ ਦਰਦ ਦਾ ਲੱਦਿਆ ਈ
ਆਇ ਘੁਣ ਸੁਨੇਹੜਾ ਸੱਜਣਾਂ ਦਾ
ਤੈਨੂੰ ਹੀਰ ਸਿਆਲ਼ ਨੇ ਸੱਦਿਆ ਈ
ਤੇਰੇ ਵਾਸਤੇ ਮਾਪਿਆਂ ਘਰੋਂ ਕੱਢੀ
ਅਸਾਂ ਸਾਹੋਰਾ ਪੀਇੜਾ ਰਦੀਆ ਈ
ਤੁਧ ਬਾਝ ਨਾ ਜੀਵਣਾ ਹੋਗ ਮੇਰਾ
ਵਿਚ ਸਿਆਲਾਂ ਦੇ ਜੀਵ ਕਿਉਂ ਉਡਿਆ ਈ
ਝਬ ਹੋ ਫ਼ਕੀਰ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਮੇਥੇ
ਓਥੇ ਝਨਡੜਾ ਕਾਸ ਨੂੰ ਗੱਡਿਆ ਈ
ਵਾਰਿਸ ਸ਼ਾਹ ਇਸ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਨੌਕਰੀ ਨੇ
ਦਮਾਂ ਬਾਝ ਗ਼ੁਲਾਮ ਕਰ ਛਡਿਆਐ
