اگے چنڈیاں نال ہنڈایاای
زُلف کُنڈلاں دار ہُن ویکھ میاں
گھت کُنڈلی ناگ سیاہ پلمے
ویکھے اوہ بھلا جس لیکھ میاں
مَلے وٹنے لوڑھ دنداسڑے دا
نین خونیاں دے بھرن بھیکھ میاں
آ حسن دی دید کر ویکھ زلفاں
خونیں نیناں دے بھیکھ نوں ویکھ میاں
وارثؔ شاہ فقیر ہو پہنچ میتھے
فقر مار دے ریکھ وِچ میکھ میاں
