سنُجا لوگ بخیل ہے باب مینڈے
میرا رب بخیل نہ لوڑئیے جی
کیجے غور تے کم بنا جے
ملے دلاں نوں نہ وچھوڑئیے جی
ایہہ حکم تے حسن نہ نِت رہندے
نال عاجزاں کرو نہ زورئیے جی
کوئی کم غریب دا کرے ضائع
سگوں اوسنوں ہٹکیے ہوڑئیے جی
بیڑا لدیا ہویا مسافراں دا
پار لائیے وِچ نہ بوڑئیے جی
زمین نال نہ مارئیے پھیر آپے
ہتھیں جنہاں نوں چاڑھیے گھوڑئیے جی
بھلا کردیاں ڈھل نہ مول کیجے
قصہ طول دراز نہ تورئیے جی
وارثؔ شاہ یتیم دی غور کریے
ہتھ عاجزاں دے نال جوڑئیے جی
