رانجھے آکھیا اٹھیا رزق میرا،
میتھوں بھائیو تسیں کیہ منگدے ہو
سانبھ لیا ہے باپ دا ملکھ (ملک) سارا،
تسیں ساک نہ سین نہ انگ دے ہو
وس لگجے تاں منصور واہنگوں
مینوں چاء سولی اتے ٹنگدے ہو
وچوں خوشی ہو اساں دے نکلنے تے،
مونہوں آکھدے گل کیوں سنگدے ہو
