ਜੋਗੀ ਹੀਰ ਦੇ ਸਾਹੁਰੇ ਜਾ ਵੜਿਆ
ਭੁੱਖਾ ਬਾਜ਼ ਜਿਉਂ ਫਿਰੇ ਲਲੋਰ ਦਾ ਜੀ
ਆਇਆ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਦੋ ਚੰਦ ਹੋ ਕੇ
ਸੂਬਾਦਾਰ ਜਿਉਂ ਨਵਾਂ ਲਹੌਰ ਦਾ ਜੀ
ਧੁੱਸ ਦੇ ਕੇ ਵਿਹੜੇ ਜਾ ਵੜਿਆ
ਹੱਥ ਕੀਤਾ ਸਵਸਥ ਦੇ ਚੋਰ ਦਾ ਜੀ
ਜਾ ਅਲ਼ਖ ਵਜਾਈ ਕੇ ਨਾਦ ਫੋਕੇ
ਸਵਾਲ ਪਾਉਂਦਾ ਲੁਤਪੁਤਾਲੋੜ ਦਾ ਜੀ
ਉਨੀ ਖੇੜਿਆਂ ਦਈਏ ਪਿਆ ਰਈਏ ਵਵਹਟੀਏ ਨੀ
ਹੀਰੇ ਸੁਖ ਹੈ ਚਾ ਠਕੋਰ ਦਾ ਜੀ
ਵਾਰਿਸ ਸ਼ਾਹ ਹੁਣ ਅੱਗ ਨੂੰ ਜਿਵੇਂ ਫੋਲੇ
ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਲੱਗਿਆ ਜੰਗ ਤੇ ਸ਼ੋਰ ਦਾ ਜੀ