سوئنا رُپڑا شان سوانیاں دا
توں تاں نہیں اصیل نی گولیے نی
گدھا اردقاں نال نہ ہوئے گھوڑا
بانبہ پری نہ ہووے یرولیے نی
رنگ گورڑے نال توں جگ مُٹھا
وچوں گناں دے کار نے پولیے نی
ویہڑے وچ توں کنجری وانگ نچیں
چوراں یاراں دی وچ وچولیے نی
اساں پیر کیہا تے توں ہیر آکھیں
بھل گئی ہیں سُنن وچ بھولیے نی
انت ایہہ جہان ہے چھڈ جانا
ایڈے کفر اپرادھ کیوں تولیے نی
فقر اصل الہ دی ہین صورت
اگے رب دے جھوٹھ نہ بولیے نی
حسن متیے بوبکے سوئن چڑئیے
نیناں والیے شوخ ممولیے نی
تینڈا بھلا تھیوے ساڈا چھڈ پچھا
ابا جیونیے آلیے بھولیے نی
وارثؔ شاہ کیتی گل ہو چکی
مُوت وچ نہ مچھیاں ٹولیے نی
