ਬਾਂਦੀ ਹੋਈ ਕੇ ਚੁੱਪ ਖਲੋ ਰਹੀ

ਬਾਂਦੀ ਹੋਈ ਕੇ ਚੁੱਪ ਖਲੋ ਰਹੀ
ਸਹਿਤੀ ਆਖਦੀ ਖ਼ੈਰ ਨਾ ਪਾਉ ਕਿਉਂ

ਇਹ ਤਾਂ ਜੋ ਗੇੜਾ ਲੇਕ ਕਮਜ਼ਾਤ ਕੰਜਰ
ਏਸ ਨਾਲ਼ ਤੋਂ ਭੀੜ ਮਚਾਐਵ ਕਿਉਂ

ਆਪ ਜਾਈ ਕੇ ਦੇ ਜੇ ਹੈ ਲੈਂਦਾ ਘਰ
ਮੌਤ ਦੇ ਘੱਤ ਫਹਾਐਵ ਕਿਉਂ

ਮੇਰੀ ਪਾਨ ਪੁੱਤ ਏਸ ਨੇ ਲਾਹ ਸਿਟੀ
ਜਾਣ ਬੁਝ ਬੇਸ਼ਰਮ ਕਰਾਇਓ ਕਿਉਂ

ਮੈਂ ਤਾਂ ਏਸ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿਚ ਆਨ ਫਾਥੀ
ਮੂੰਹ ਸ਼ੇਰ ਦੇ ਮਾਸ ਫਹਾਐਵ ਕਿਉਂ

ਵਾਰਿਸ ਸ਼ਾਹ ਮੀਆਂ ਏਸ ਮੋਰਨੀ ਤੇ
ਦੁਆਲੇ ਲਾਹੀਕੇ ਬਾਜ਼ ਛੱਡ ਈਵ ਕਿਉਂ