بولی ہیر میاں پاء خاک تیری
پِچھا ٹٹیاں اسیں پردیسناں ہاں
پیارے وچھڑے چونپ نہ رہی کائی
لوکاں وانگ نہ مٹھیاں میسناں ہاں
اسیں جوگیا پَیر دی خاک تیری
سہتی وانگ نہ گھنڈ ملکھیسناں ہاں
نال فقر دے کراں برابری کیوں
اسیں جٹیاں کِتے قریشناں ہاں
