سہتی کھنڈ ملائی دا تھال بھریا
چا کپڑے وچ لُکایا ای
جیہا وچ نماز وسواس غیبوں
عزازیل بنا لے آیا ای
اُتے پنج روپے سُو روک رکھے
جائے فقر تے پھیررڑا پایا ای
جدوں آوندی جوگی نے اوہ ڈِٹھی
پچھاں اپنا مُکھ بھوایا ای
اساں روحاں بہشتیاں بیٹھیاں نوں
تاؤ دوزخے دا کیہا آیا ای
طلب مینہ دی وگیا آن جھکھڑ
یارو آخری دور ہُن آیا ای
سہتی بَنھ کے ہتھ سلام کیتا
اگوں مُول جواب نہ آیا ای
عامل چورتے چودھری جٹ حاکم
وارثؔ شاہ نُوں رب وکھایا ای
