جویں سوہنے آدمی پھرن باہر
کچرک دولتاں رہن چھپائیاں نیں
اج بھانویں تاں باغ وچ عید ہوئی
کھادیاں بھُکھیاں نے مٹھیائیاں نیں
اج کئیاں دے دلاں دی آس پُنی
جم جم جان باغیں بھر جائیاں نیں
وسے باغ جُگاں تائیں سنے بھابی
جتھے پِین فقیر ملائیاں نیں
خاک تودیاں تے وڈے تِیر چھُٹے
تیر اندازاں نے کانیاں لائیاں نیں
اج جو کوئی باغ وچ جا وڑیا
مُونہوں منگیاں دولتاں پائیاں نیں
پانی باجھ سُکی داڑھی کھیڑیاں دی
اج مُن کڈھی دوہاں نائیاں نیں
اج سُرمُچو پاکے چھیلیاں نیں
سُرمے دانیاں خُوب ہلائیاں نیں
سیاہ بھور ہوئیاں چشماں پیاریاں دیاں
بھر بھر پاوندے رہے سلائیاں نیں
اج آبداری چڑھی موتیاں نُوں
جیو آیاں بھابیاں آئیاں نیں
وارثؔ شاہ ہُن پانیاں زور کیتا
بہت خوشی کیتی مرغائیاں نیں
