ہیر میٹ کے دند پے رہی بےخود
سہتی حال بُو شور پکاریا ای
کالے ناگ نے پھَن پھُلا وڈا
ڈنگ و وہٹی دے پَیر تے ماریا ای
کُڑ یاں کانگ کیتی آ پئی واہر
لوکاں کم تے کاج وساریا ای
منجے پائی کے ہیر نُوں گھریں آندا
جٹی پلو پل انگ نوں ہاریا ای
ویکھو فارسی تورکی نظم نثروں
ایہہ مکر گھیو وانگ نتاریا ای
اگے کسے کتاب وچ نہیں پڑ ھیا
جیہا خچریاں خچر پوساریا ای
شیطان نے آن سلام کیتا
تُساں جتیا تے اساں ہاریا ای
افلاطون دی رِیش مقراض کیتی
وارثؔ قدرتاں ویکھ کے واریا ای
