ਓ ਕੁ ਕੀਤਾਏ ਕੂਕ ਰਾਂਝੇ
ਉੱਚਾ ਕੂਕਦਾ ਚਾਂਗਰਾਂ ਧਿਰ ਉਸਦਾ ਈ
ਬੋਬੋ ਮਾਰ ਕੇ ਲਲਕਰਾਂ ਕਰੇ ਧੁੰਮਾਂ
ਰਾਜੇ ਪੁੱਛਿਆ ਸ਼ੋਰ ਵਿਸਵ ਉਸਦਾ ਈ
ਰਾਂਝੇ ਆਖਿਆ ਰਾਜਿਆ ਚਿਰੀਂ ਜਿਵੇਂ
ਕਰਮ ਰੱਬ ਦਾ ਫ਼ਿਕਰ ਗ਼ਮ ਕਾਸਦਾ ਈ
ਹੁਕਮ ਮਲਿਕ ਦਿੱਤਾ ਤੈਨੂੰ ਰੱਬ ਸੱਚੇ ਤੇਰਾ
ਰਾਜ ਤੇ ਹੁਕਮ ਆਕਾਸਿ ਦਾ ਈ
ਤੇਰੀ ਧਾਂਕ ਪਈ ਏ ਰੂਮ ਸ਼ਾਮ ਅੰਦਰ
ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਡਰੇ ਆਸਪਾਸ ਦਾ ਈ
ਤੇਰੇ ਰਾਜ ਵਿਚ ਬੰਨ੍ਹ ਤਕਸੀਰ ਲੁੱਟਿਆ
ਨਾ ਗੁਨਾਹ ਤੇ ਨਾ ਕੋਈ ਵਾਸਤਾ ਈ
ਮੁਖੀ ਫਾਸ ਦੀ ਸ਼ਹਿਦ ਵਿਚ ਹੋ ਨੇੜੇ
ਵਾਰਿਸ ਸ਼ਾਹ ਹੁਣ ਜੱਗ ਵਿਚ ਫਾਸਦਾ ਈ