ساڈی سُفنا کہانی ہے
لوکاں ساویں نہ دِسنا
جیویں وا وچ پانی اے
میں ساہ پئی لکونی آں
متاں کوئی پُچھ نہ لوے
میں کاس نوں رونی آں
ساڈی پیڑ اولّی اے
اک پِپل پُرانا اے
گلیں رُلدی جھلی اے
دن چڑھیا سپہر پائی
گلیاں دُھوڑ ہوئیاں
بُوہے پِچھلیوں شام آئی
شام اکھیں پانی آں
دن میں لا سُٹیا
راتیں رات سمانی آں
ساوے دن وے ہواواں دے
رُت سمنی نسنگ ہوئی
اسیں جوگی بن آواں گے
حوالہ: کوئی دم یاد نہ کیتا؛ ترنجن؛ صفحہ 32 ( ویکھو )
