بے وقوف

آئی موج فقیر دی لائی چگی نوں اگ

انی نوں گدے دا چاء

اک انّا دوجا کندھاں تے پجے

اگّا دوڑ تے پِچھا چھوڑ

بابے دی دِھی چلی تے میں کیوں رہاں اِکلّی

بارھیں رُوں تے تیرھیں کپاہ

بُرا جنگل دا واسا، بُرا مُورکھ دا ہاسا

بِنا بُلائے بولنا، احمقاں دا کم

بہتی چاہنا، تھوڑیوں وی جانا

تاؤلی اگّے ٹوئے، تاوَل کِکن ہوئے

تاؤڑی اُبلے گی تے اپنے کنڈھے

تالوں گُھتمی ڈُومنی، بولے آل بتال

تاولا سو باولا

تریہ لگّن تے کھوہ نہیں کھٹیدا

ترے راہ کُراہ، مرد کُوں چکّی، سنڈھے کُوں گاہ، سوانی نُوں راہ

تویوں لاہ کے چُلّھے وِچ

تُرے راہ کُراہ، مرد کُوں چکّی، رن کُوں پندھ، سنڈھے کُوں گاہ

تپا سو کھپا

سو کوہ دریا ستھن موڈیاں تے

پرائی جنج، احمق نچّے

پروٹھا کین نال ٹڈ نیئں پردا

پَیر اُپر آپ کُہاڑی مارنا

پَیر وڈّے گواراں دے، سِر وڈّے سرداراں دے

پِنڈوں میں آیا، سنیہا توں دے

پِین نُوں پانی نہیں، چِھڑکن نُوں گُلاب

پٹھے کھا گئی گاں تے غصہ وَچھے تے

پھدُّو کمپنی تے تاجا حوالدار

پھسیاں چھڈّ، اُڈ دیاں مگر نسنا

پیٹ دی پیڑ، تے ہنُوں کڈھائے

پیٹ سڑ کے روٹی نُوں، جوڑا چاڑھے ووہٹی نُوں

چا اُدھار گئوں بناواں، شاہوکار دی رن سڑانواں

چاچے دی دِھی چلی میں کیوں رہواں اکلّی