وقت

اکھاں نوٹیاں ورے لنگ جاندے نے

بال اُہدا کھیڈ دا ہے، جہڑی پیسے خرچے

باپو باپو کہندے ساں تے سدا سُکھی رہندے ساں

بُدھ، کم سِدّھ

بچپن بادشاہی ہُندی اے

بہتی لنگھ گئی، تھوڑی رہ گئی

تلی تے سرھوں نہیں جمدی

جیٹھ ماہ دی چکّن چاکھی، ہاڑ ساون کھرے پراکھی، ماس پوس گھروں تُرے مرنا

موت تے گاہک دا کوئی ویلا نہیں

پتھر نالوں چکّی بھلی، جو پیسے سنسار

پلیے پئے تے جوانی گئے

پُچھے دن تے دَسّے رات

پِھٹ برہمن بِکری ویلے مُول نہ پکری