ਜਾਨਵਰ

ਕਰਮਾਂ ਚੌਕੀਦਾਰ ਏ
ਸਭ ਦਾ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਏ
ਫ਼ਿਰ ਕਿਉਂ ਘਰੋਂ ਬਾਹਰ ਏ

ਕਾਲ਼ੀ ਕੁੱਤੀ ਸਿਰਹਾਣੇ ਸੁੱਤੀ
ਸੌਂਹ ਮੈਨੂੰ ਮੈਂ ਨਹੀਓਂ ਡਿੱਠੀ

ਇੱਕ ਜਨਾਵਰ ਅਸਲੀ
ਨਾ ਉਹਦੀ ਹੱਡੀ ਨਾ ਪਸਲੀ

ਇੱਕ ਨਾਰ ਜਿਸ ਘਰ ਆਵੇ
ਭਾਗਾਂ ਵਾਲਾ ਉਹ ਕਹਾਵੇ

ਭੌਰ ਫਿਰੇ ਹਰ ਡਾਲ਼ੀ ਡਾਲ਼ੀ
ਰੰਗਤ ਉਸ ਦੀ ਭੂਰੀ ਕਾਲ਼ੀ
ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਉਸ ਦੇ ਗੁੜ ਦੀ ਭੇਲੀ
ਰਹਿੰਦੀ ਵਿਚ ਘਣੀ ਹਵੇਲੀ
ਸਾਰੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਉਹਦੀਆਂ ਹਾਣੀ
ਪੀਵੇ ਫਲ ਦੇ ਹਿੱਕ ਵਿਚ ਪਾਣੀ

ਪਾਰੋਂ ਆਇਆ ਬਾਬਾ ਲਸ਼ਕਰੀ
ਜਾਂਦਾ ਜਾਂਦਾ ਕਰ ਗਿਆ ਮਸ਼ਕਰੀ

ਝੰਗ ਬੇਲੇ ਚੋਰ ਵੜਿਆ, ਨੈਣ ਰਾਜੇ ਤਾੜਿਆ
ਰਾਜਾ ਰਾਣੀ ਪਕੜ ਆਂਦਾ ਬੇਦਰਦੀ ਨਾਲ਼ ਮਾਰਿਆ

ਚਾਰ ਪੁੱਤਰ ਮੇਰੇ ਅਖਨੇ ਮਖਨੇ
ਚਾਰ ਪੁੱਤਰ ਮੇਰੇ ਮਿੱਟੀ ਚੱਖਣੇ
ਦੋ ਪੁੱਤਰ ਮੇਰੇ ਖੜੇ ਮੁਨਾਰੇ
ਦੋ ਪੱਤਰ ਵਿਚ ਲਿਸ਼ਕਣ ਤਾਰੇ
ਬਿਖੁ ਰਾਣੀ ਪਈ ਮੁਖੀਆਂ ਮਾਰੇ

ਚਾਰ ਥੰਮ ਚਲਦੇ ਜਾਨ
ਦੋ ਦੇਵੇ ਬਲਦੇ ਜਾਨ
ਦੋ ਪੱਖੇ ਝੁੱਲਦੇ, ਇੱਕ ਸੱਪ ਲੇਟਦਾ ਜਾਵੇ

ਖ਼ੁਰ ਖ਼ੁਰ ਕਰਦਾ
ਕੱਖ ਕੁੰਡ ਚਰਦਾ
ਦੌਲਤਾਂ ਬੰਨ੍ਹ ਕੇ
ਰੋੜੀਆਂ ਤੇ ਫਿਰਦਾ

ਦੰਦ ਮੇਖ਼ਾਂ, ਚੁੰਝ ਚਿੜੀਆਂ, ਬਾਂਦਰ ਵਾਂਗੂੰ ਮੁੱਖ
ਉਹ ਪਖੇਰੂ ਰਾਤੀਂ ਜਾਗੇ, ਰੱਤੀ ਨਾ ਪਾਵੇ ਦੁੱਖ

ਦੋ ਆਰ ਦੀਆਂ, ਦੋ ਪਾਰ ਦੀਆਂ
ਧੀਆਂ ਸਾਹੋ ਕਾਰ ਦਿਆਂ
ਰਾਹ ਵਿਚ ਬੈਠ ਕਸੀਦੇ ਕੱਢਣ
ਰਾਹ ਜਾਂਦੇ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿਆਂ

ਰੂਪੋ ਰੂਪ ਸਰੂਪੁ ਨਾਲ਼ ਚੜ੍ਹੀ ਫ਼ੌਜਦਾਰਾਂ
ਚੜ੍ਹ ਪਵੇ ਤੇ ਝੂਟੇ ਲਵੇ ਵੰਝਾਂ ਨਾਲ਼ ਵਪਾਰਾਂ

ਰਾਹ ਤੇ ਬਰੋਟੀ ਪੱਟ ਲਈ ਤੇਰੇ ਪਿਓ ਦੀ ਸੀ

ਸ਼ੋਰ ਸ਼ਰਾਬਾ ਸੁਣਦਾ ਏ ਪਰ ਕਣ ਨਹੀਂ
ਹਰ ਸ਼ੈ ਯਾਰੋ ਖਾਂਦਾ ਏ ਪਰ ਅੰਨ ਨਹੀਂ
ਬਾਲਾਂ ਵਾਂਗਰ ਭੱਜਦਾ ਏ ਪਰ ਲੱਤਾਂ ਨਹੀਂ
ਸਰਦੀ ਗਰਮੀ ਸਹਿੰਦਾ ਏ ਪਰ ਜਿੱਤਾਂ ਨਹੀਂ
ਬਿੱਜੂ ਮੇਰੀ ਬਾਤ ਇਹ ਜਨੌਰ ਏ ਯਾਂ ਭੌਰ

ਅਜਬ ਡਿੱਠੀ ਇੱਕ ਕੁੜੀ ਰਾਜੇ ਨਾਲ਼ ਉਹ ਖਾਏ
ਨਾ ਕੋਏ ਸੱਦੇ ਨਾ ਬੁਲਾਵੇ , ਬਣ ਬਣ ਕੇ ਉਹ ਆਏ

ਗਰਮੀ ਦੀਆਂ ਰਾਤਾਂ ਨੂੰ ਆਵੇ
ਭੇਂ ਭੇਂ ਕਰਕੇ ਰਾਗ ਸੁਣਾਵੇ

ਮਾਏ ਨੀ ਇਕ ਜੋਗੀ ਡਿੱਠਾ
ਨਾ ਉਹ ਲੰਮਾਂ ਨਾ ਉਹ ਗੱਠਾ
ਸਾਵਣ ਭਾਦੋਂ ਗਾਵਣ ਗਾਏ
ਵਿਚ ਜੰਗਲ਼ ਦੇ ਪੈਲਾਂ ਪਾਏ

ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ ਇੱਕ ਡਿੱਠੀ ਜਾਣ
ਤਾਕਤ ਵੇਖ ਕੇ ਹੋਏ ਹੈਰਾਨ
ਡਾਢੇ ਰੱਬ ਦੀ ਉਹਨੂੰ ਪੁਸ਼ਤੀ
ਨਾਲ਼ ਸ਼ਹਿਤੀਰਾਂ ਕਰਦੀ ਕੁਸ਼ਤੀ

ਵਾਹ ਵੇ ਰੱਬਾ ਤੇਰੇ ਕੰਮ
ਬਾਹਰ ਹੱਡੀਆਂ ਅੰਦਰ ਚੰਮ

ਹਰਾ ਘਾ
ਉਹਦੇ ਵਿਚ ਰਾਹ

ਉੱਚੇ ਟਿੱਬੇ ਮਾਮਾ ਵਸੇ
ਮੈਂ ਜਾਵਾਂ ਤਲਵਾਰਾਂ ਕਿਸੇ