جانور

کرماں چوکیدار اے
سبھ دا وفادار اے
فیر کیوں گھروں باہر اے

کالی کُتی سرہانے سُتی
سونہ مینوں میں نہیوں ڈِٹھی

اِک جناور اصلی
نہ اوہدی ہڈی نہ پسلی

اِک نار جِس گھر آوے
بھاگاں والا اوہ کہاوے

بھور پِھرے ہر ڈالی ڈالی
رنگت اس دی بھوری کالی
مونہہ وچ اس دے گُڑ دی بھیلی
رہندی وِچ گھنی حویلی
ساریاں بھیناں اوہدیاں ہانی
پیوے پُھل دے ہک وِچ پانی

پاروں آیا بابا لشکری
جاندا جاندا کر گیا مشکری

جھنگ بیلے چور وڑیا، نین راجے تاڑیا
راجہ رانی پکڑ آندا بے دردی نال ماریا

چار پُتر میرے اکھنے مکھنے
چار پُتر میرے مٹی چکھنے
دو پُتر میرے کھڑے منارے
دو پُتر وِچ لشکن تارے
بکھو رانی پئی مکھیاں مارے

چار تھم چلدے جان
دو دیوے بلدے جان
دو پکھے جھلدے، اِک سپ لیٹدا جاوے

خر خر کردا
ککھ کنڈ چردا
دولتاں بنھ کے
روڑیاں تے پِھردا

دند میخاں، چنجھ چڑیاں، باندر وانگوں مُکھ
اوہ پکھیرو راتیں جاگے، رتی نہ پاوے دُکھ

دو آر دیاں، دو پار دیاں
دھیاں ساہو کار دیاں
راہ وِچ بیٹھ کسیدے کڈھن
راہ جاندے نوں مار دیاں

روپو روپ سروپو نال چڑھی فوجداراں
چڑھ پوے تے جھوٹے لوے ونجاں نال وپاراں

راہ تے بروٹی پٹ لئی تیرے پیو دی سی

شور شرابا سندا اے پر کن نہیں
ہر شے یارو کھاندا اے پر ان نہیں
بالاں وانگر بھجدا اے پر لتاں نہیں
سردی گرمی سہندا اے پر جتاں نہیں
بُجھو میری بات ایہہ جُنور اے یاں بھور

عجب ڈِٹھی اِک کُڑی راجے نال اوہ کھائے
نہ کوئے سدے نہ بلاوے ، بن بن کے اوہ آئے

گرمی دیاں راتاں نوں آوے
بھیں بھیں کرکے راگ سُناوے

مائے نی اک جوگی ڈِٹھا
نہ اوہ لماں نہ اوہ گِٹھا
ساون بھادوں گاون گائے
وچ جنگل دے پَیلاں پائے

نِکی جیہی اِک ڈِٹھی جان
طاقت ویکھ کے ہوئے حیران
ڈاڈھے رب دی اوہنوں پشتی
نال شہتیراں کر دی کشتی

واہ وے ربا تیرے کم
باہر ہڈیاں اندر چم

ہرا گھا
اوہدے وچ راہ

اُچے ٹبے ماما وسے
میں جاواں تلواراں کسّے