پُھل بُوٹے

بن وِچ نکلی کانی کرکے سندر بھیس
رتا جوڑا پہن کے بیٹھی اپنے دیس

ڈِٹھا اِک اچرج مُنکھ
سورج ساہمنے ترکھے مُکھ
دُھپوں جو نہیں گھبراندا
سورج ولے بھج بھج جاندا

بیجے روڑے اُگے جھاڑ
لگے نبو تے کھڑے انار

ڈالی اے پر پات نہیں، سبز رنگ تے لال پھلیں
نام شے دا وچے دھریں، کوئی نہ بُجھے تے کیہ کریں

ڈبی دے وِچ چیز ادھ پاؤ
بھانویں پیو بھانویں کھاؤ
سواد ایہدا اِکو جیہا
بات میری نوں بُجھدے جاؤ

اک رُکھ نوں تن پُھل لگے کیریاں کپاہ کھٹا
اپنے آپ اوہ پیدا ہووے نہ کوئی دیوے چھٹا