شیواں

اِک اجیہی نار جِس نوں ہر دم لگے بھکھ
چھوٹی موٹی ہر شے کھاوے نالے کھاوے رُکھ
کھا کھا کے اوہ گلچھدی جاوے
اپنے آپ اوہ ٹُر نہ سکے بنا کسے منکھ

اُپر لوہا ہیٹھاں لوہا، دو اُنگلاں وِچ آوے
ہولی ہولی ٹُر دی جاوے، لِیڑے وڈھ وڈھ کھاوے

بھرے بھرے پنجرے پٹار بھرے جاندے نی
راجا پُچھے رانی نوں ایہہ کیہ جناور جاندے نی

پاروں آئیاں دو مٹیاراں، گھٹا گھتن وارو واری
جتھے جاون رل مِل بیٹھن ، خدمت کرن اوہ ہاری ساری

چِٹے جوں کالے چھولے
ہتھیں بیجے مونہوں بولے

دو اوس دیاں جنگھاں اوہ بندہ وی نہیں
چار اوس دے پیر اوہ مجھ وی نہیں
سَولاں اوہدیاں گائیاں اوہ گجر وی نہیں
چونٹھ اوس دے چیلے اوہ جوگی وی نہیں

دریا اُتے اِک پری رہندی، پائے پیٹ چیندی
بوڑے چنجھ تے کڈھے موتی، قیمت پئے جیہناں دی

دو ناریں اِک مرد ولیا
تن من اس دا تیراں سلیا
ناریں کیتے دو لیکھے
مُڑ مُڑ آؤندیاں جاندیاں ویکھے

دمڑی دیاں میں اٹاں منگائیاں
پائی دا میں گارا
نالے بنیا شہر تے، نالے ٹھاکر دوارا
باقی دیاں رہن دیو بنے گا شہر سارا

رتا کُو چوواں روں روں کرے سارے رات
نہ کوئی جِھڑکے نہ کوئی روکے
نہ کوئی مارے اس نوں لات

سونے دی کُونڈی وچ چِٹے بیر
نہ لاہیں راتیں نہ لاہن سویر

صفائی ویکھو ایس گھر دی نہ کاما اے نہ گاما
متھا ٹیکن ہاری ساری نہ شاما اے نہ راما
بُڈھے بچے سارے بالک
کوئی نہیں اس دا یارو مالک
جیہڑا میری بات نوں بُجھے
اوہو ای گھر دی راہ نوں پُجے

کھاٹھ وِچ کٹھولا بولے کُھوہ وِچ بولے ہرنی
ایہہ کہانی نہ بُجھیں تاں دھیلی آنی بھرنی

کالی جیہی کھیتی سی، لال پانی نہاؤندی سی
ویری آئے دشمن آئے ، ننگی ہو ڈراؤندی سی

کوٹھے چڑھ لیٹ کوٹھا سہندا اے
سوئی مُول نہ لا کوٹھا ڈھیندا اے

لکھ جتن کر ست بنائی
جھیکڑ اس دے گنڈھ میں لائی
اے سکھی میں بھیجی تینوں
پہنچی جے تاں دسیں مینوں

نِکی جیہی لکڑی
اسماناں نال اپڑی

نِکی جیہی کیاری
لگے بہت پیاری

نِکی جیہی ڈبی
ڈب ڈب کرے
کھاوے نہ پیوے
پر بک بک کرے

نِکی جیہی بکری اک اوہدا تھن
مولے جیڈی دھار
دُدھ پنجے من

نہ اوہدے نین نہ پرین
پر اوہ گاوے ساری رین

ویکھن نوں اوہ بہت پیاری
دند ہن اوہدے کئی ہزاری
منوں منی اوہ کوئلہ کھاوے
چل پوے تے ٹُر دی جاوے

دن تڑنگی لکڑی، کالا اوہدا رنگ
دِلیوں چل کے آئی، جا اپڑی جھنگ

وا وگے تے ڈولدا
مونہوں کجھ کجھ بولدا
پُوچھل اوہدی لم سلمی
مالک نوں اوہ رولدا

ادھا کھوہ پانی دا بھریا
مئیں ہوراں دے اگّے دھریا