پنڈ دی حیاتی

آر ڈھینگا پار ڈھینگا، وِچ ٹلم ٹلیاں
آون کونجاں دین بچے، ندی نہاون چلیاں

بابنی اس دی جل بھری اُتے بلدی اگ
جدوں وجائی بانسری نکلیا کلّا رنگ

دو جنے دی لاٹھی
اِک جنّے دا بوجھ
ایس میری بُجھارت دا
کڈھو بیبا کھوج

دو ناراں دے اِکو رنگ
گُتوں پکڑ کرایئے جنگ
ایسیاں ویسیاں ویکھن آون
اِکو اپنا نام دھراون

راہ وِچ ڈبا
پانی بھریا
چُکیا نہ جاوے
ہائے او ربا

راتیں بھریا بھانڈا، رات ہی رات سہاوے
سُن بھین تینوں دساں پھل بیل نوں کھاوے

ساون بھادوں آوے ابال
سُک پُک جاوے اوہ سیال
جیہڑا میری بات نوں بُجھے
چل پواں میں اس دے نال

سُکا ڈھینگر انڈے دیوے

سوتاری اک تخت بنایا
گھر نہیں اپنے منگ پرایا

کُجھ کہاں کُجھ کہہ نہ سکاں
کہے باجھوں رہ نہ سکاں
جدوں وٹ وٹیلا ہووے
متر اوس نوں بنا کے رکھاں

گھمیاراں والی چھپڑی
ترکھاناں پایا گاہ
اُتے جالا آ گیا
ہیٹھ وگے دریا

لونگ تے لاچی نہاون لگے، لاچی ماری ٹُبی
لونگ سراسر پٹن، لگا ہائے ہائے لاچی ڈُبی

لتاں رن نوں مار دا
پر لوکاں دے کم سوار دا

مٹی دی کھوئی لوہے دی لج
بات میری بُجھ کے جاویں نہ کوئی پاویں پج

اِک بات اجہی پایئے سُن وے بھائی حکیماں
لکڑی چوں پانی نکلے پانی وچوں ڈھیماں