کندھاں کوٹھے ڈورے ہوگئے سن سن رولے اکھاں دے
ایویں تے نہیں اٹاں وچوں پیندے جھولے اکھاں دے
دل اے جسراں بوٹ چڑی دا بالاں دے ہتھ آ جاوے
جیون جسراں پے گئے ہوون سفنے ہولے اکھاں دے
وا ور ولے یاداں دے پے رسماں وانگ ڈراؤندے نیں
تانگھاں دے میں ڈھارے چھتے کرکے کولے اکھاں دے
اکلاپے نے لُوں لُوں دے ناں عمراں لائیاں ہوئیاں سی
توں آیوں تے وسما لا کے بہہ گئے دھولے اکھاں دے
پھُلاں وانگ پھلوہے کھڑ پئے طاؔہرا اج سرہانے تے
پورے چن دی رات سی راتیں پانی کھولے اکھاں دے
حوالہ: شیشہ، طاہرہ سرا؛ سانجھ لاہور 2018؛ صفحہ 49 ( ویکھو )
