Ik be himta

Ik din habho dukh sukh mere parhain bana ke aye
Akhan lagge kiss mitti da toon baneya ay bhaiya
Na toon bahir di wasson da janu e ban sakeyon
Na toon apne man mandir wich jhati mar ke wekhi
Na toon waqt de hakim de qad main lagna sikheya
Na toon shehnaan di jalan te ja ke sees nuwaya
Na toon jhootte saak kamaye na toon wair kamaya
Na toon uchi ghatti charh ke aal dualay takeya
Zor waran de sohle gaanwen na toon manda bakeya
Das khan! Apne koorh makor ton ajje vi toon nai akkeya?

Eh suneya te pehli wari menu rowan aya
Ahdan sees nawa ke takeya apna ee didh disda
Main jad sees nawaya, ditha ik be-himata murakh pehli waar
Jehda wass chalda tan sari wasson saar ke murr da
Jehde sir da wairi ban ke ohnu maar ke murr da

Par Rabb Sayeen ohnu ji ji karne kaan banaya
Ya os aape apne gal wichh patka paya
Kadhiye dill di kalak kadhiye, phandiye akh di laalo
Ik wari sabh padhar kar ke sir laiye himatali
Nawain jahano apran paaron dunia naween banaiye

Reference: Kun de gun; Ghulam Hussain Sajid; Sulaikh Lahore; Page 124