پنجابی بُجھارتاں

گھر گھر چِھتراں دی مار

رڑے مدان اک برن ڈِٹھا
ہڈیاں ٹوکریاں ماس مِٹھا

بن وِچ نکلی کانی کرکے سندر بھیس
رتا جوڑا پہن کے بیٹھی اپنے دیس

توں چل میں آیا
ہر گھر دی اوہ مایا

چینی چین، بچینی ریت
باراں کچھر باراں پیٹ
باراں کھیڈن بالو ریت
باراں ہور چھنیاں
تاں پُتراں دا نام دھریساں

اک اجیہی کُڑی
اوہ لے پراندہ تُری

بِن پیریں آوے رات نوں تے کدی کدی دن رین
سارے گھر دے جیا جنت نوں اِس بِن نہیں کُل چین

کٹورے وِچ کٹورا
پُتر پیو نالوں گورا

ست پتاشے رنگو رنگ
محل وِچ جا کے اِکو رنگ

رنگ برنگے کپڑے کوئی نہ اوہدی ذات
مرن جوگا کر گیا تے مُڑ نہ پُچھی بات