951 "کدے ویندا این سن سیادا! پہلوں تدھ سڑیندے آن بلاپئی و وستی ، تینوں کیکن ونجن دیندے ہل سہی ہمراہی دوہے ، بر سر بیٹھ جلیندے آکھ دمودر سبھ ڈرور ہوئی ، جوگی طرف تکیندے " 952 تاں جوگی ہتھ جوڑ کھلوتا، دوویں نین ملائے گل وچ پلوتے عرض کریندا ، پیراں تائیں سنائے "مہر کرو کل قصبے اتے ، دیوو اگ بجھائے " اگ بجھی تداتے ویلے ، رانجھے سبھے لوک نوائے 953 کھیڑے مارکڈھے سبھ اتھوں ، گئے مریندے گندے کر کر فوجاں آئے کھیڑے ،پچھوں تکن نہیں شرمندے سبھا آئی پاس جوگی دے ،"اسیں آہاں تیرے بندے آکھ دمودر جال اتھائیں ، اسیں منت پئے کریندے " 954 سبھا پئی جوگی دے پیریں ، عظمت چاک وکھائی قاضی، مفتی تے کل عالم ، سبھا منت آئی گل وچ پل ، دست پیراں تے ، عظمت بھلی وکھائی آکھ دمودر"ہیر حق تینڈا " ,مل جوگی تھے آئی 955 کلر کوٹوں کوٹ قبولے ، مشک آیا دروازے عدلی راجے عدل سنجاتا ، کونج ملے سے بازے چندن کندھاں تے مشک گھنیرا ،وسن پھل گلابے آکھ دمودر مشک شہر وچ ، سبھ دل ہوئے تازے 956 سبھا آ پیراں نوں لگی ، عظمت چاک وکھائی حاکم ، قاضی تے کل عالم ، سبھا زیارت آئی پہلوں مار کڈھو کھیڑیادں نوں ،وت نہ دین وکھائی آکھ دمودر کڈھے کھیڑے ،تاں ست چٹے سرچھائی 957 پندراں سے انتری ، سمت بکرم رائے ہیر تے رانجھا ہوئے اکٹھے ، جھیڑے ر ب چکائے پاتشاہی جو اکبر سندی ، دن دن چڑھے سوائے آکھ دمودر رئے اسیساں ، شہروں باہر آئے 958 "جال اتھائیں ، صاحب رانجھا ! "رعیت پلو پائے نویں دالان پئیہاںاتھے ، جو کجھ توں فرمائے" "دیوو ودا ، ترانہے اتھوں ، گھر بار چلیہاں پائے" آکھ دمودر میں اکھیں ڈٹھا ،جو لمی طرف سدھائے 959 جے کوہ ترے گئے اگیرے ، تاں اسیں بھی نالے آہے پنج اسوار ، جوڑے سبھ کالے ، چڑھ از غیبوں آئے ہتھ پھریندے سردوہاں دے ، سر چمن تے سدھرائے انے باجھوں توں سن ہیرے ! روشن ہوندے ناہے آکھ دمودر چھپے کتھائیں ، گئے سو پھیر نہ آئے 960 پوری بھئی کتھا ہیرے دی ، اس سم عشق نہ کوئی جیوں چائی ، تیوں توڑ نبھائی، جانت ہے ترے لوئی ناؤں دمودرذات گلھاٹی ، ڈٹھا،سو لکھیو ای وچ سیالیں ، پاس چوچک دے ، اساں تاں رہن کیتو ای
