951
"کدے ویندا این سن سیادا! پہلوں تدھ سڑیندے
آن بلاپئی و وستی ، تینوں کیکن ونجن دیندے
ہل سہی ہمراہی دوہے ، بر سر بیٹھ جلیندے
آکھ دمودر سبھ ڈرور ہوئی ، جوگی طرف تکیندے "
952
تاں جوگی ہتھ جوڑ کھلوتا، دوویں نین ملائے
گل وچ پلوتے عرض کریندا ، پیراں تائیں سنائے
"مہر کرو کل قصبے اتے ، دیوو اگ بجھائے "
اگ بجھی تداتے ویلے ، رانجھے سبھے لوک نوائے
953
کھیڑے مارکڈھے سبھ اتھوں ، گئے مریندے گندے
کر کر فوجاں آئے کھیڑے ،پچھوں تکن نہیں شرمندے
سبھا آئی پاس جوگی دے ،"اسیں آہاں تیرے بندے
آکھ دمودر جال اتھائیں ، اسیں منت پئے کریندے "
954
سبھا پئی جوگی دے پیریں ، عظمت چاک وکھائی
قاضی، مفتی تے کل عالم ، سبھا منت آئی
گل وچ پل ، دست پیراں تے ، عظمت بھلی وکھائی
آکھ دمودر"ہیر حق تینڈا " ,مل جوگی تھے آئی
955
کلر کوٹوں کوٹ قبولے ، مشک آیا دروازے
عدلی راجے عدل سنجاتا ، کونج ملے سے بازے
چندن کندھاں تے مشک گھنیرا ،وسن پھل گلابے
آکھ دمودر مشک شہر وچ ، سبھ دل ہوئے تازے
956
سبھا آ پیراں نوں لگی ، عظمت چاک وکھائی
حاکم ، قاضی تے کل عالم ، سبھا زیارت آئی
پہلوں مار کڈھو کھیڑیادں نوں ،وت نہ دین وکھائی
آکھ دمودر کڈھے کھیڑے ،تاں ست چٹے سرچھائی
957
پندراں سے انتری ، سمت بکرم رائے
ہیر تے رانجھا ہوئے اکٹھے ، جھیڑے ر ب چکائے
پاتشاہی جو اکبر سندی ، دن دن چڑھے سوائے
آکھ دمودر رئے اسیساں ، شہروں باہر آئے
958
"جال اتھائیں ، صاحب رانجھا ! "رعیت پلو پائے
نویں دالان پئیہاںاتھے ، جو کجھ توں فرمائے"
"دیوو ودا ، ترانہے اتھوں ، گھر بار چلیہاں پائے"
آکھ دمودر میں اکھیں ڈٹھا ،جو لمی طرف سدھائے
959
جے کوہ ترے گئے اگیرے ، تاں اسیں بھی نالے آہے
پنج اسوار ، جوڑے سبھ کالے ، چڑھ از غیبوں آئے
ہتھ پھریندے سردوہاں دے ، سر چمن تے سدھرائے
انے باجھوں توں سن ہیرے ! روشن ہوندے ناہے
آکھ دمودر چھپے کتھائیں ، گئے سو پھیر نہ آئے
960
پوری بھئی کتھا ہیرے دی ، اس سم عشق نہ کوئی
جیوں چائی ، تیوں توڑ نبھائی، جانت ہے ترے لوئی
ناؤں دمودرذات گلھاٹی ، ڈٹھا،سو لکھیو ای
وچ سیالیں ، پاس چوچک دے ، اساں تاں رہن کیتو ای
