اودھر پیا اڈیکدا سوہنی نوں
یار یار سندا طلب گار میاں
نین تکدے مول نہ تھکدے نی
نرگس وانگ دوویں انتظار میاں
ابھے ساہ لے کے مارے ڈھاہ منہ تھیں
نال نین روون زارو زار میاں
رکھن کل تے ملن موقوف میرا
اج کویں لنگھن پار یار میاں
پھیر آکھ دیندے اج خیر ناہیں
میرے جی نہ چین قرار میاں
میری جان فریاد فریاد کردی
بھاویں یار نوں بنی لاچار میاں
گیا بجھّ چراغ محبوب والا
باجھ یار ہویا دھندکار میاں
اچنچیت پئی کنّ عاشقاں دے
روندے روح دی زار پکار میاں
مہینوال خیال دے نال کہیا
شاید وچھڑے نے ایہدے یار میاں
ایسے حالَ اندر مہینوال آہا
روح پہنچیا جا دربار میاں
اول دے سلام پیاریاں دا
پچھوں رو کیتا اظہار میاں
جو کجھ ورتیا سی سر سوہنی دے
دتا یار دے گوش گزار میاں
خونی موت اوڑک پیاری سوہنی نوں
لیا وچ جھناؤں دے مار میاں
سوہنی ڈبّ موئی وچکار نیں دے
ہوئی مول نہ پار ارار میاں
ڈگا ہو بے ہوش خاموش ہو کے
مہینوال ایہہ سندیاں سار میاں
بیٹھا پچھدا حالَ احوال سارا
جدوں پھیر آئی اس نوں سار میاں
سچ آکھیؤ ای اکے جھوٹھ کہیؤ
تیرا نہیں پیندا اعتبار میاں
روح نبی کریم دی قسم کھادھی
یار جھوٹھ ناہیں ایہو کار میاں
ہائے او دشمناں ایہہ نہ آکھنا سی
کھچّ ماردوں تیز کٹار میاں
سن کے بات محبوب دے گھات والی
رو رو آکھدا ہتھ پسار میاں
مینوں ظالماں ایہہ کی آکھیؤ ای
پیا کُوکدا بانہہ اُلار میاں
مکھ زرد ہویا دل درد ہویا
لگی کرد کلیجڑے کار میاں
جھڑی لا رہے دوویں نین اس دے
ساون مینہہ جیوں ابر بہار میاں
ہویا دوسری وار بے ہوش مڑ کے
کولوں روح ہو گیا اڈار میاں
لگا تیر پیاریاں سجناں دا
اوازار ہو گیا دسار میاں
جدوں سرت آئی ترنت مار ڈھاہیں
ربّ یاد کرے وار وار میاں
ایس بات تائیں کریں جھوٹھ ربا
تیرا نام ہے ربّ غفار میاں
جیکر ماریا ای تاں بھی میل سائیاں
اک وار میرا دلدار میاں
ایویں واویلا پیا کُوکدا سی
دے جاہ اوئے یار دیدار میاں
تیرے درد فراقَ نے یار جانی
لائی وچ سینے کانی سار میاں
دسے ہتھ پساریاں مول ناہیں
اٹھے چار چفیر غبار میاں
کٹھا یار او پیار تساڈڑے نے
گل رکھ تلوار دی دھار میاں
اک وار دیدار دے کوجھیاں نوں
میرے سوہنیاں دے سردار میاں
لائی سانگ او پیاریا یار مینوں
بنھ پٹیاں آن سوار میاں
مینوں اک اکلیاں چھوڑ کے تے
تریوں بنھ کے سفر دے بھار میاں
فضل شاہ نوں حالَ معلوم میرا
میتھوں پچھ نہ حالَ نتار میاں
