تاہیں شعر میرا پور سحر ہویا
کیتا ربّ رسول عطا مینوں
نہیں تاں عاشقاں دا قصہ جوڑنے دا
کیکر آوندا چین تے چا مینوں
درد عشق دے نال نباہ دتی
جیہڑی گلّ پئی گل آ مینوں
خادم بُھلیا جے کِتے شعر اندر
عیب دیکھ تاں وی پڑدا پا مینوں
آدم بھلّ گیا ایڈی عقل والا
کوئی باجھ خطا سنا مینوں
اک بوٹیوں باغ بنا دتا
مالی کوئی ایسا دِکھلا مینوں
اکھیں کھول کاریگری ویکھ میری
طعنے مار نہ پیا جلا مینوں
فضل شاہ تائیں فضل شاہ کیتا
سمجھ بہت فقیر گدا مینوں
