ورھے چودھویں نوں چڑھے گھوڑیاں تے
نال ناز دے قدم اٹھاوندا سی
چینی بھور کمیت عراقیاں نوں
ہنس مور دی چال سکھاوندا سی
کدی دے جولان میدان جا کے
کدی چال روال کڈھاوندا سی
کرن سیر شکار تیار ہو کے
نت بار دے ولّ سدھاوندا سی
جہڑے مرگ نوں مرگ خدا ولوں
سوئی تیر جوان دا کھاوندا سی
گھوڑے پھیرنے تھیں لگی واؤ اس نوں
دلی دیکھنے نوں چتّ چانہودا سی
رکھ جیؤ تے شوق سوداگری دا
یاراں نال صلاحَ پکاوندا سی
نت باپ دے جا حضور مرزا
فرصت دیکھ کے سخن الاوندا سی
آکھے باپ جی میں اک عرض کرنی
ایہو آکھ خاموش ہو جاوندا سی
جیکر باپ پچھے دسے مول ناہیں
کئی روز اس طور لنگھاوندا سی
تاہیں آکھساں جدوں قبول کرسیں
ایویں باپ نوں بات سناوندا سی
فضل شاہ پر عشقَ نے کھچّ کیتی
من بھانودا جیؤ مناوندا سی
(پاٹھ بھید=ایس بند وچّ ایہہ تکاں وی
ملدیاں ہن:
کدی چینے دے مکھ لگام دے کے،
کدے زین مشکی اتے پاوندا سی ۔
قسمت نال دانے پانی کھچّ کیتی،
لکھے لیکھ نہ کوئی مٹاوندا سی ۔)
