عزت بیگ کمال دلیل سیتی
گیا گھر تلے گھمیار سائیں
رو رو کل مصیبتاں ظاہر کردا
آہیں مار کیتا اظہار سائیں
جو کجھ مال آہا چور گھنّ گئے
ہویا آئکے بہت لاچار سائیں
پلے درہم دینار دا نام ناہیں
دماں آن دتی ایسی ہار سائیں
ایپر دتیاں باجھ پرتیت ناہیں
جو کجھ تدھ توں لیا ادھار سائیں
ایس واسطے میں دربار آیا
کوئی دسّ دیو مینوں کار سائیں
وانگ گولیاں حکم قبول تیرا
کرساں کار تمام سوار سائیں
عزت بیگ تائیں کاما رکھنے دی
کرے جیؤ دے وچ وچار سائیں
کوڑا ڈھون سندی دسی کار تلے
مرزا منیاں نال پیار سائیں
ایس بات نوں لکھ احسان جاتا
عزت بیگ نے واسطے یار سائیں
سر تے چاء کوڑا نت ڈھونودا سی
ہور خدمتاں کرے ہزار سائیں
والی بلخ بخارے دا عشقَ کارن
کوڑا ہونجھدا وچ بازار سائیں
ہن کامیاں دا ہویا آن کاما
دیکھو عشقَ دا ونج وپار سائیں
گلّ دسنے دی کوئی جا ناہیں
متاں جائے ہنکار قہار سائیں
عزت بیگ نے پاس دوکان تلے
لائی دتے نے کئی انبار سائیں
تلے سمجھیا ہور نہ لوڑ مینوں
ایپر ایہہ کاما خبردار سائیں
ایسا ہور کاما کتے ہوگ ورلا
ہر کم دے وچ ہشیار سائیں
تلے سدّ کیہا اک روز اس نوں
میاں چاء ناہیں ہن بھار سائیں
ایہہ لے نت چرا لیا مجھیں
جویں ہور لیانودے چار سائیں
نت سانبھ کے مہیں چار لیاوے
کدے پار جاوے کدے آر سائیں
عزت بیگ کولوں مہینوال بنیاں
اس روز تھیں وچ سنسار سائیں
مہینوال سدایا خلق اندر
کارن یار دے اک دیدار سائیں
جہڑے یار دے پیار لاچار کیتا
کدی بھلّ نہ کیتی گفتار سائیں
ایپر ویکھدا سی نت یار تائیں
ایس واسطے رہا قرار سائیں
اک روز اکلڑی ویکھ سوہنی
مہینوال رنا یارو یار سائیں
جو کجھ ورتیا سی الفوں یہ تیکر
کیتا یار دے گوش گزار سائیں
تیرا نوکراں ولّ دھیان ناہیں،
میرے سوہنیاں دے سردار سائیں
تدھ کارنے میں مہینوال بنیا
والی ہو کے بلخ بخار سائیں
کئی سال ہوئے اسے حالَ اندر
تینوں اجے نہ خیال وچار سائیں
واہ بے پرواہیاں تیریاں او
کدے نانہہ ہوئیوں غمخار سائیں
دیئیں نام خدا دوا مینوں
ڈگا آن تیرے دربار سائیں
اکے پیاریا دیہہ مراد میری
اکے مار مینوں تلوار سائیں
سوہنی کول کھلو کے سنی ساری
مہینوال دی زار پکار سائیں
اکھیں پرت نہ ویکھیا مول سوہنی
شارمسار رہی، شرمسار سائیں
نہ کجھ گلّ کیتی مونہوں سوہنی نے
ایپر عشقَ لئی وچوں مار سائیں
یارو گلّ کہی اک سانگ آہی
گئی بھال کلیجیوں پار سائیں
ہوئی پکڑ کلیجڑے ترنت اس نوں
آہیں آن کیتا دھندھوکار سائیں
اوس آہ والی دھندھوکار وچوں
پیا عشقَ دا نظر بازار سائیں
مہینوال سندے کچھ دکھ ونڈے
آہے دکھ جو باجھ شمار سائیں
نت نال مہینوال دے کرے گلاں
سوہنی شرم حیا اتار سائیں
اتھے شرم حیا دی جا ناہیں
جتھے اکھیاں ہو گئیاں چار سائیں
فضل شاہ کنے گاٹے بھنّ بیٹھے
جنہاں چکیا عشقَ دا بھار سائیں
