بیٹھ جیو دے نال صلاح کیتی
پایا دوستاں جدوں سوال میاں
قصے عشق دے نوں نال ہوش کہنا
کھرا رکھنا پیر سنبھال میاں
عشقَ وچ مصیبتاں بہت مشکل
بندہ کون جھلّے اوہدی جھال میاں
لکھاں پیر ولی عشق ڈوب دتے
گل پا پریم دے جال میاں
عشق عقل بھلا، کھوا دانہ
آدم جنتوں دے نکال میاں
ابراہیم تائیں ایس عشق ظالم
دتا چکھا نمرود دی ڈال میاں
یوسف ابن یعقوب نوں کھوہ پایا
ایس عشق نے خواب دکھال میاں
مٹھی خواب دے وچ تیموس بیٹی
صورتَ یوسف دی دیکھ کمال میاں
ظالم عشق نے مار شہید کیتے
بیبی فاطمه دے دوویں لال میاں
ڈھول روم تے شام دے شاہ تائیں
عشق مار لیتے ڈھول ڈھال میاں
شاہ قیس جس نوں مجنوں لوک سدّن
ہویا سک مثال حلال میاں
لیلیٰ وچ محلاں نت رہے روندی
ویکھ یار دا مندڑا حال میاں
رانجھا تخت ہزارے دا چودھری سی
ایس عشق کیتا چروال میاں
بیلے وچ بیلی پِچھے پھرے کملی
کٹھی عشق دی ہیر سیال میاں
آدم جام بیٹی جیہدا نام سسی
گئی یار پچھے کُھلے وال میاں
پُنوں کیچ مکران توں عشق آندا
تھلاں وچ مویا سسّی نال میاں
فرہاد پہاڑ نوں چیر مویا
شیریں واسطے کٹھن محال میاں
شیریں درد فراق دے نال رُنی
سارا جیو دا خون اچھال میاں
ماہی یار دتی جان یار تائیں
چندن بدن موئی قول پال میاں
مرزے تیر کھادے خاطر صاحباں دے
گئے مڈھ کلیجے نوں بھال میاں
موئی صاحباں وی ایسے عشق اندر
کیتا یار دے نال وصال میاں
منصور سولی اُتے چاڑھ دتا
ایس عشق ملی ایہو چال میاں
شمس جہاں دی کھلّ ادھیڑ سُٹی
قیمے ملکی نوں پئے جنجال میاں
مست ہو چکور نے دید لائی
ویکھ چند دا حسن جمال میاں
چکوے چکوی نوں عشق کمال ہویا
راتیں کنڈھیاں تے کرن جال میاں
بھوریاں بلبلاں نے بہت پیار سیتی
نال پھلاں کیتی کیل کال میاں
لکھاں مرن پتنگ بے رنگ ہو کے
صورتَ سوہنی ویکھ جمال میاں
پہلوں شہد پیال وصال سندا
پچھوں دئے المبڑا بال میاں
بناں ماریاں مرے نہ مول ظالم
گور تیک نہ چھڈدا خیال میاں
لکھاں عاشقاں نوں ایس عشق ظالم
کیتا بکرے وانگ حلال میاں۔
روڈا مویا جلالی دے عشق پِچھے
عاجز ہو فقیر کنگال میاں
عشقَ سوہنی وچ جھناؤں ڈوبی
فیر پیش پیا مہینوال میاں
جنہاں نال اس عشق دے نہں لایا
ساری عمر کیتی حال حال میاں
فضل شاہ مریلڑے عشق خونی
کئی کھوہنیاں سٹیاں گال میاں
