پہنچی عرض جناب الٰہی سنیاں آپ ستاری
حکم ہویا مینہہ آوے بہتا لتھے قہر قہاری
ذرا دیر نہ بارش کیتی عبر گھٹاں لے چڑھیا
چمکی آن دپہرے بجلی طبق زمین سبھ سڑیا
بارش آن لتھی سنگ گڑیاں وائے اندھیری وگی
مار لئی سبھ فوج موذی دی اک پل دیر نہ لگی
پل وچ مار گوایا لشکر ملک تباہ آ ہویا
احمد اوٹ لباں تک پجیاں اوہلا دیکھ کھلویا
طوطا کھوڑوں نکل اگاڑی مورے آن اُڈاری
احمد باجھ نہ رہندا کوئی فوج گئی مر ساری
طوطا باجھ احمد تائیں یار مبارک تینوں
کتھے فوجاں لشکر تیرے مارن والے مینوں
دیکھ جو ظلم نا حق کریندا مولی کدی نہ بھاوے
اوہ چاہے تے مچھر کولوں ہاتھی چا مرواوے
احمد رہیا رلیندا اوتھے طوطا مار اڈاری
پہنچا شہر دمشقے اندر چھٹی جان وچاری
پھردا شہر دمشقے اندر ڈھونڈ کرے ہر تھائیں
کجھ سوراخ نہ لگے اس نوں دیکھ رہیا ہر تھائیں
آخر لیندا نام ڈھول دا کردا یاد الہی
یا رب ڈھول ملاویں مینوں دسیں پتہ نشانی
بخش مراد میری ایہہ مینوں تاں میری زندگانی
اتنی سختی بکھڑا پینڈا کرکے ایتھے آیا
ملے ڈھول شہزادہ مینوں یا رب بار کھدایا
بیٹھا ہیٹھ محلاں جیہناں ڈھول اتھائیں سوندا
کن آواز ڈھول دے پہنچی اوویں اوہ لبھ لیندا
کیہندا ڈھول غلاماں تائیں سنیوں حکم اجیہا
دیکھو ہیٹھ محلاں روندا کون کوئی اوہ کیہا
اوویں دوڑ غلام سدھائے ذرا دیر نہ کردے
کیہ طاقت جے دیر لگائیے حکم تیرے دے بردے
ڈٹھا حال غلاماں ایہدا روندا زارو جاری
پچھیا حال غلاماں اس نوں کہے حقیقت ساری
حال میرے دی خبر خدا نوں ہور نہ کوئی جانی
باجھوں ڈھول نہیں کچھ سجھدا کیہ میں کراں کہانی
بہت کہانی لماں قصہ میتھوں کیہا نہ جاندا
عمر وڈی کجھ دانہ پانی تاں رب ایتھے آندا
ویری لکھ ہزاراں دشمن میری جان اکیلی
فرش زمیں تے ڈھولے باجھوں ہور نہیں کوئی بیلی
سُن کے سبھ غلاماں ورتھا اگے ڈھول سنائی
حال دریدا بہتا چھیڑے بیٹھا وانگ شدائی
سُن کے ڈھول اجیہی ورتھا روندا زارو جاری
میں صدقے قربان تیرے توں سندر طوطے واری
طوطا کہندا واہ ناپاکی ڈھول نالائق حراماں
تیرے جیہا نہ جمے کوئی واہ نصیب کلاماں
چھوٹی عمر موت نہ آئی مار لے جاندی تینوں
لکھ شکرانی جے مر جاندوں نہ دکھ پیندا مینوں
ڈھول کیہا میں خود شرماندا نہ کر بہت خرابی
حال احوال ولایت والا دسیں یار شتابی
کیہ کجھ حال ملک دا آہا دس حقیقت ساری
وسدا ہے جاں اجڑ سدھانا جاں کوئی پئی خواری
ماں میری ہے راضی باجی صحیح سلامت جانوں
جیوندی ہے جاں کوچ کیتی اس فانی ایس جہانوں
باقی حال زبانی دسیں جو کجھ معلم تینوں
حال احوال آہا جو ورتی آکھ سناویں مینوں
نالے حال سناویں اپنا دس حقیقت ساری
ملک میرا خوش باشی رہندا یاکوئی پئی خواری
احمد راضی بازی آہا جانی دشمن میرا
ابتر حال تساڈا دسے رنگ سیاح کیوں تیرا
