تاں پھر ڈھول کیہا سُن طوطے میں وچ دوش نہ کوئی
جیوں کر لیکھ قلم نے لکھیاں اوویں ہویا سو ای
توڑ جواب سنبدر نے دِتّا میرا جان نہ ہووے
ملیا صاف جواب طوطے نوں ہیٹھ عقلا رووے
رووے تے کرلاوے تڑفے نیر اکھیں ڈھل آیا
کیوں کر دیس وطن گھر پہنچاں یا رب بار کھدایا
اگّے تاں نال خوشی چل آیا ڈھول ملو جند جانیں
ہُن تاں ڈھول سنایا مینوں صاف جواب زبانی
پھر کیہا سُن ڈھول شہزادے میں اک بات سناواں
کر کجھ وعدہ کدوں آویں گا تاں میں ایتھوں جاواں
کیکر کہاں کدوں کو تائیں اس تھیں میں شرماواں
کہہ کے آیا نال لیاواں ہُن میں کیکر جاواں
کہہ دئیں ماں میری نوا جا کے آکھ سناواں تینوں
ماگھ پھگن جد ختم ہووے گا چیت اڈیکن مینوں
اسّو آس نراس ہو کے طوطا کرے تیاری
نا امید ہویا ہتھ طوطے ٹریا مار اُڈاری
ویکھ اجیہا فکراں اندر روندا دھوندا آیا
سختی اُتے مصیبت اندر گڑھ بغداد آیا
کندو سنیا سندر طوطا شہر دمشقوں آیا
آپ اکلّا آیا کوئی ساتھی ڈھول نہ لیایا
دیکھے آن اکلا طوطا روندا زاری زاری
کہندی دس کیہ بنی مصیبت سندر طوطے والی
کہندا کجھ نہ پُچھو مینوں گل نہ دسّن والی
کجھ پرواہ نہ ڈھولا کردا راج حکومت والی
تھک گیا میں منتاں کرکے سبھ احوال سنایا
اوہ بے ترس اجیہا ظالم نال میرے نہ آیا
صد حضور مہمانی کردا مکر فریب بناوے
چیتر رکھ اڈیک ڈھول دی جیکر رب لیاوے
بیٹھی کدی اڈیکوں چیتر میں تے اج لاچاری
پھگن مگروں چیتر آیا لگی آن تیاری
