سُن کے بہت خوشی وچ آئی سمی سندر رانی
لوں لوں عشق ڈھول دا دھایا عاجز ہوئی نمانی
ایس خوشخبری سُن کے سمی عاشق بےخود ہوئی
ویہن عشق دا غالب ہویا خبر نہ جانے کوئی
رانی پئی تڑفے ترسے رووے تے کرلاوے
نہ کچھ پیوے کھاوے بولے عشق ستاوے
ایسے حال اندر اوہ ہوئی کملی اتے شدائی
رات آرام نہ بے درداں رزق مہار اٹھائی
گئی گواچی خوشی جہانوں جند دکھاں تھیں رجی
دسدے شہر دپہر ویلے آن عشق دی وجی
عشق قصائی شیر سپاہی آن سردھانے گجے
خبر ہوئی سبھ شہر بازاراں ڈھول عشق دے وجے
ظالم عشق زمین تپائی آن جلے سبھ بیلے
گرمی فرش زمین تے ہوئی صد انسان حیواناں
پاڑے شیر بگھیلے نٹھے ہرن نٹھے لے جاناں
دھوں زمین آسمان اندر امبر انبار سیاہی
بھٹھی عشق تپیون عاشق جتنے گرد نواہی
