Adbi wadere

Bhale waqtan di gal yaaro
Watan ton door rehnde saan
Barre majboot rehnde saan
Naseeban da samjh ke sabh
Zakham peeran e sehnde saan
Khuda fer karam ay keeta
Meri sochan nu par laa ke
Samana te bittha chaddya
Mere bekaar hathan wich
Qalam kaghaz pharra chaddya
Ay duniya wekhi kiwein te bipta leekni kiwein
Main sab kuch parha chaddya te gur sara sikha chaddya
Main jo kuch wi pya likhna
Mere malak ay sara kujh
Teri rehmat da sadqa ay
Meri sochan mere dill te
Tera poora e qabza ay
Tahajjud samjh ke akhar ge sochan samjh ke roza
Sadda mein keekda rehnda
Watan ton door reh ke wi main haare leekda rehnda
Kisse sehra de pakhu waang kala cheekda rehnda

Dille wich boht icha si kadi watna ch jaa ke main
Adeeban toon sunawan ga madhur ik geet dardan da
Jehda sab banan ge hissa
Kadi mehfil sukhan de wich kadi cafe lawna wich
Kadi khulle maidana wich
Barri reejhan de naal saare sunan ge yaar da qissa

Chiraan pichon main phir jad parteya watneen
Te main eh wekhya aa ke akheen sab haal yaaran da
Adeeban qalamkaran da

Meri ay soch si ke eh mere anbran de sab taare
Jo duniya nu sikhande ne
Qalamkari wakhande ne
Sabbaq dende ne himmat da parh de naam izzat da
Ikatthe marn jeewan da, dillan de zakhm seewan da
Dhidhan bukheyan nu rajjan da
Te nange mor kajjan da
Eh apne sabq de waango ikathe houn ge saare
Eh dardan de ne wanjare

Par inj da kujh nahin ethe
Kayi dooje bazaran waang ethe wi dokana ne
Jinha de khooh wakho wakh qible te wakho wakh azanan ne

Kisse mandi de pharryan waang adde mall ke baithe ne
Te ehna addeyan wich wi
Kayi ne peer kayi chele
Kayi cherru kayi lele

Kisse nu gaalh deni ay kisse de naal larrna ay
Jamure paal rakhe ne katoore paal rakhe ne
Koi wekhe ghazal apni koi weche kitaban nu
Kayi chele likha lende ghazal nazma satanda ton
Te ban jande adab balagh

Eh mere yaara ehna wich kayi ishqi kayi mushki
Kayi bhangi kayi charsi
Kayi bonne kayi anhe, kayi hawasi, kayi tharki

Eh apne apne addeyan te banne baithe wadde shayar
Falsafe de bane mahir
Koi ‘Homer’ koi ‘Arastu’ (Aristotle)
Koi ‘Shelley’ koi ‘Nietzsche’
Koi ‘Bullah’ koi ‘Gustav’
Ehna di bad zubani te
Koi v kisak nahin sakda
Sagon ehna de sang ral ke zyada wah karan aksar
Mere saawein wi ehna da koi paani bharan aksar

Kayi lalach ne rakh dill wich
Koi izzat de dar paaron
Ehna ton darn pae aksar

Haan ehna nu koi banda je uth ke sach suna dewe
Te ulta akhde ohnu
Eh te adbi na balagh ay
Te shohrat da wi bhukha ay

Asal gal ay mere yaaro
Jo main mehsoos keeta ay
Mere watna de chetar wich
Adab de ais khetar wich
Kayi adbi maza’re ne kayi adbi wadere ne
Je sach pucho te adbi nahin
Eh be-adban de dere ne
Eh be-adban de dere ne

Reference: Poh Wich Paway Phohar, Zahid Jarpalwi; Sanjh Lahore; Page 35 ( view source )