توبہ کِنّا قہر اے بھائیا
دوزخ اے یاں شہر اے بھائیا
اپنی اپنی موج اے سب دی
اپنی اپنی لہر اے بھائیا
دشمن اے تے فیر کیہ ہویا
دشمن کیہڑا غیر اے بھائیا
اوہدا ڈَنگیا بچ نہیں سکدا
اوہدی گل وِچ زہر اے بھائیا
بس اِک ساڈی سوچ اے وَکھری
ساڈا کیہڑا ویر اے بھائیا
بُہتا مِٹھا بول رہیاں ایں
کم تے نہیں کوئی، خیر اے بھائیا؟
چَھڈ دے جاون انج پرچھاویں
جیویں ڈَھلدا پہر اے بھائیا
