وچوں ڈاہڈھا ڈولیا ہویا، اتوں اے مسرور
اج دا بندہ، کل دے بندے نالوں ودھ مجبور
اس دنیاں دی رجی پجی حالت، وانگ اس بوٹے
پھلّ تے پھل لگن توں پہلاں جھڑ گیا جس دا بور
اوس دن توں نال پیاکاں ٹر کے وی نہیں ڈٹھا
جد دے اسدے نین شرابی کر گئے نے مخمور
صاد مرادی حالت وچّ وی جد اس جھلک وکھائی
میریاں دو نیناں نوں لگیا جلوہ کوہ طور
چاہواناں دی پرھیا دے وچّ پھیریاں ساتھوں اکھیاں
انملی چاہت دا ملّ ایہہ پایا اس مغرور
ایہہ تاں اپنی نہ سمجھی سی، دوش نہیں سی اوہدا
دل دے نیڑے سمجھیا اوہنوں، سی اکھاں توں دور
ایہو دل ساگر توں ڈونگھا، ایہو نازک شیشہ
زورآوراں دی زورآوری نے کیتا چکناچور
اک ظالم دے پیار وفا دی لجّ پالن دی خاطر
دنیاں بھر دے طعنے میہنے اختر نوں منظور
