ص صبر ناہِیں کوئی زہر دی بُوٹی، مَل مَل اساں پِیونی ایں
اساں رضا تُساڈڑی منّی، تِھیوے پیا جو تِھیونی ایں
سوزن پلک نگاہ دے دھاگے، زخم اساڈڑے سِیونی ایں
حیدر جِند پیارے اُتّوں، مَیں صدقّڑے کر دیونی ایں
حوالہ: کلیاتِ علی حیدر؛ اکادمی ادبیات ( ویکھو )
