جتھے سورج ڈھلدا اے
دیوا اوتھے بلدا اے
کوئی آوے یا جاوے
دنیا دا کم چلدا اے
اوہنے میری گل نہ سنی
دکھ تے بس اس گل دا اے
ہتھ تے ہتھ رکھ بیٹھا سی
ایویں نئیں ہتھ ملدا اے
بندا منزل تاں پاندا
ویلے نال جے چلدا اے
رب دی ذات ہمیشہ توں
کن تے قصہ کل دا اے
آصف ماں دے دم دے نام
ہر دکھ سر تو ٹلدا اے
حوالہ: پیار سزاواں؛ ( ویکھو )
