501
پھر کر دغا، دائی ایہہ کیتا، لے ہیرے تھے آئی
دھیا ادھی تینوں دتی رانجھے ، ادھی آپ مونہہ پائی
کر ناں سائیں دا ہیرے لیتی ، بھکھی اوڑک دی آہی
آکھ دومودر کھاون بیٹی ، سچ چوچک دی جائی
502
" لعنت تیرے تائیں دائی!"ہیر غصہ غم کھاوے
چوری لے لیتی ہتھ ہیرے ، لڑدی بھواں چڑھاوے
آکھیں تاں سر بھنا چھنا، روزہ جان بھناویں
توں تاں وچوں رکھیں آپے، نہ مشک رنجھیٹے دا آوے"
503
تاں دائی کھادی چوری بھائی ، پھیر بلیندی ناہیں
رہے رات ، دیونہہ ہویا لوکا ، چلے سنجھ صباحیں
دھر ٹمک سر دھیددتا ، چلے منزل پھر راہیں
آکھو یار کریہاں مسلت ، چاک مارن دے تائیں
504
میاں رانجھے کھڑیاں ڈٹھا ، ہیر کھیڑے لے چلے
ننگے پنڈے چوٹاں پئیاں ، نین نہ رہندے ٹھلھے
کدوں کڈھاں تخت ہزارہ، سام کھیڑیاں دی جھلے
کیہنوں آکھاں اندر سندی ، دکھاں سینے ملے
505
"سن وے کھیڑا قدیمی بھیڑا ، کیوں توں ہتھ دا ترٹا
رانجھا مینڈا گنڈھ گنڈھیندا، نولکھے ہار دا لڑ ترٹا
کیہ تینڈے ہتھ آوے ناہیں ، توں توڑاہوں مٹھا
آکھ دمودر وڈے ہتھوں ، توں سچ اساڈا کٹھا"
506
مل مل مارن رانجھے تائیں ، داخل سزائے کریندے
رت ورتی پنڈا ہویا، ترس نہ مول کریندے
جیہڑا آوے سبھ ساہا ، دند کریچ وٹیندے
آکھ دومودر وس غنیماں ، سبھ ارمان چکیندے
507
سنو یارو ! نام سائیں دے ، کیوں مینوں حرام مریندے
لے شمشیر ، گردن تے گاٹا ، نیہے دھون کپیندے ؟
مندا حال نہ ترس تسانوں ، پھر پھر میں سنبھلیندے
ڈریئے غضب سائیں دے کولوں ، اساں ازار کریندے "
508
ساؤاں مل کر متا پکایا، کیہڑی طرح مریہاں
لے شمشیر مریہاں گردن ،گلوں کلنک چکیہاں
نال خواری ، عالم ساری ، ملامت دور کریہاں
اکھیں سڑن ، جاں نظری آوے ، مارو نئیں سٹیہاں
509
آیت خان بھانی مسلت ، "ایہہ نہ کم کریہاں
چکا چوچک دے نالے دیندے ، انج نہ اسیں مریہاں
اس بدھ لجا رہندی ناہیں ، جو سرتے بدی چئیہاں
مجھیں دے پایئے وچ نیں دے ، اس نوں بوڑ مریہاں "
510
بیڑی آئے چڑھے سبھ ساؤ، دل غصہ سبھناہیں
پائیے نیں وچ ، ڈھل نہ بندی ، جا بیڑی وچ ناہیں
دھک چلایا، سبھناں بھایا، ویہلا مرے کواہیں
آکھ دمودر نال اساڈے ، جیوندا بندا ناہیں
