پانی چڑھ آیا اپر کنڈھیاں دے
اوس رات سی ایڈ طوفان میاں
سوہنی وچ دریا دے جاء وڑی
کمب گئے نی زمیں اسمان میاں
امبر کڑک ڈراوندے رھاد وانگوں
دیکھ سہم گئی اوہدی جان میاں
مڑ مڑ دے تسلیاں جی تائیں
مندا یار توں مکھ بھوان میاں
مکھ موڑیاں عشقَ نوں لاج لگے
مہینوال تے جان قربان میاں
مہینوال ہے دو جہان اندر
مال جان تے دین ایمان میاں
والی روح دا ہو اداس ٹریا
جھلی آء کے وا خزان میاں
اوڑک بنھ مڈانسڑا ٹھلھ پئی
کچے گھڑے اتے لایا تان میاں
جو کجھ لوح محفوظ تے لکھیا سی
سوئی وہِ ملسی اج آن میاں
کرے جان ہوالڑے یار دے جی
جہڑا یار سی ورد زبان میاں
اج شاخ امید دی ٹٹّ پیسی
ہوسی باغ وجود ویران میاں
فضل یار توں مکھ نہ موڑیو سو
ہوئی یار دے ولّ روان میاں
